Eerder schreef ik al over #fitgirlproblems en beschreef ik dingen zoals de stapels was door het vele sporten en dat 50% van de omzet van 2 The Loo bij Shell door het liters-water-drink-gedrag komt.
Maar tegenwoordig heb ik een ander fitgirl probleem (of misschien wel meerdere, uitdagingen noemen we het maar voor het gemak). Degene die me op Instagram of onze site volgen hebben al meerdere keren kunnen lezen dat ik midden in een zoektocht zit naar BALANS. Tijdens deze zoektocht ben ik mijn zuur verdiende Abs verloren.. Ofja, ze zitten een beetje verstopt.
Deze zomer was ik mijn beste shape ooit, een vetpercentage van 18%, 65,4 kilo en strak in het velletje. Zuur verdiend? Zuur is misschien niet het beste woord, maar ik heb er KEI hard voor gewerkt en veel voor gelaten als ik heel eerlijk ben. En yes, dat was/is het allemaal waard. Toch moest ik op zoek naar balans. Dat merkte ik gewoon aan alles en ook mijn directe omgeving sprak me er op aan.
Ik heb de laatste tijd mijn bovenlichaam wat rust gegeven met sporten, gewoon omdat mijn lijf daar om vroeg. Ik heb mezelf wat meer toegelaten, zoals stappen met alcohol, wel binnen mijn macro’s blijven maar hier en daar een stukje Tony niet geregistreerd, soms ook even een gedeelte van de dag niets getrackt vanwege een etentje buiten de deur. Als klapper afgelopen weekend een HEERLIJK weekendje Sevilla met wijn, tapas, kaas en zoete hapjes. Al met al wat minder hardcore dan deze zomer.
Nu hoor ik jullie denken: Kind, waar maak je jezelf druk om? Nou…..
Dat mijn huidige shape is zoals de foto hieronder (oktober) en niet meer zoals de foto hierboven in augustus is eigenlijk niet zo’n probleem. Soms zegt een stemmetje van wèl, maar over het algemeen kan ik me wel realiseren dat er grotere problemen in de wereld zijn 😉 Dat de weegschaal -38,6 aangeeft ipv -40 kilo is ook nog wel te overzien. Maar, ik voel me er minder prettig bij en dat is wel een probleem. Ik denk dat we allemaal een ideaalbeeld hebben, een streven en ook gezond verstand. Ik denk dat we allemaal dingen willen en voor ALLES wat we willen, IETS moeten doen! Dat er niets maar dan ook NIETS vanzelf komt en dat je zelf de touwtjes in handen moet nemen. Ik denk dat er grotere problemen in de wereld zijn dan mijn buikspieren die verstoppertje spelen, maar ik denk ook dat IK verantwoordelijk ben voor mijn lichaam en hoe ik me daarbij voel. Ik heb deze keer niet mijn havermout afgewogen maar mijn eet/sport gedrag tegenover mijn innerlijke ik! En het probleem is dat ik niet kan sporten/eten zoals nu en kan shinen als de foto hierboven. Tja: probleem, de uitdaging.
Wat ik vooral wil meegeven aan diegene die onder Instagram foto’s dingen posten zoals : AB GOALS, lichaam GOAL, droomlichaam en DAT WIL IK OOK!
Het kan, het kan allemaal. Volgens mij ben ik hierboven daar het bewijs van met mijn 18% vet terwijl ik over de 100kg heb gewogen. En het mooie is, je hebt het zelf in de hand. Maar wat heb je er voor over en wanneer ben jij gelukkig? Ben je gelukkig als je wekelijks wijn drinkt of als je een lager vetpercentage hebt? Waar wordt JIJ gelukkig van? Ik weet het wel, die 65,4 kilo van deze zomer. Dan laat ik die wijntjes maar weer staan. En wie weet denk ik er over een paar maanden weer anders over. Ik ben gezond, dat realiseer ik me, maar ik realiseer me ook de MAAKBAARHEID van het leven (zoals Hanna Vreugdenhill altijd zo mooi zegt).
Eindconclusie voor nu: Ik zoek nog even rustig verder naar mijn balans, maar ga weer wat harder aan de bak! Ik voel me nu eenmaal prettiger bij de foto van hierboven.
Liefs, Anne
