Oef komt ie dan, spannend. Ik ben Ilse 25 jaar en woon sinds mijn 18e in Haarlem en werk als producer bij de televisie. Ik ben opgegroeid in een Hollandse aardappels-vlees en groentefamilie, is daar iets mis mee? Nee, zoals mijn moeder altijd zegt jullie waren nooit ziek. Dat klopt, maar ik ging vrij jong op mezelf wonen (18) en van koken had ik nog niet echt kaas gegeten (ok, vreemde uitspraak in deze context). Ik kon dus niet echt koken. Lustte niet veel, eten was meer een levensbehoefte dan een passie.
Ik werd steeds gezelliger om te zien, gelukkig verspreidde de kilo’s zich over m’n kleine teen tot aan m’n oorlel, dus in eerste instantie viel dat allemaal niet zo op. In het laatste jaar van mijn studie werkte ik fulltime en besloot na een drukke periode nog één keer met mijn ouders mee op vakantie te gaan (zie foto’s). Ik was er zo langzamerhand echt klaar mee, helemaal na het zien van de foto’s. Bij terugkomst werd ik heel ziek van een bacterie en viel ik in een week tijd drie kilo af, ik kon echt niets eten en binnenhouden. Dit was het omslagpunt, ik besloot bewuster te gaan eten, langzaam leerde ik steeds meer. Ik moest (achteraf) echt afkicken van de hoeveelheden suikers die ik tot me nam. De eerste kilo’s vlogen er redelijk snel af en ik begon met lesjes bodypump en verdiepte mij steeds meer in voeding en sport.
In het begin liep ik als een verloren schaapje door het krachthok, maar gaande weg wist ik gelukkig steeds beter mijn weg te vinden. Een beetje afkijken bij mijn afgetrainde buurmannen en ik ontdekte een groep met fitchicks op Instagram. Ik bleef afvallen en werd sterker, dat gaf toch wel echt een kick dat je je lichaam ziet veranderen. Op een gegeven moment gebeurde er alleen op de weegschaal nog maar weinig. Ik was bijna 15 kilo afgevallen en dat voelde goed, maar het frustreerde wel. Ik besloot te starten met het maken van foto’s en op de momenten dat het even minder ging keek ik terug naar een aantal weken daarvoor. En daar zat wel degelijk verschil in!
Ik ging samenwonen en melde mij bij een nieuwe sportschool aan, daar ontdekte ik crossfit en kreeg ik veel betere begeleiding. Tot dat moment deed ik maar wat, nu ging ik eindelijk met een schema aan de slag. Inmiddels ben ik 2,5 jaar verder en op zoek naar een goede balans tussen sport, voeding, werk en vrije tijd.
Het is fysiek een proces van ups and downs, maar voor mij was en is de mentale journey vaak nog veel moeilijker. Toen ik 1,5 jaar onderweg was moest ik ook echt werken aan het accepteren van hoe ver ik was gekomen. Je stelt jezelf namelijk iedere keer nieuwe doelen en je bent nooit echt tevreden, voordat je het weet vliegen de maanden aan je voorbij, zonder dat je ervan hebt genoten!
Al een aantal maanden is mijn gewicht redelijk stabiel, momenteel probeer ik het tracken van mijn voeding wat meer los te laten en meer te eten. Dit vind ik soms wel eng, omdat ik dan bang ben dat ik het te ver los zal laten. Daarentegen heb ik nu wel meer energie, waardoor ik meer uit mijn trainingen kan halen en merk dat ik sterker word! Deze week zal ik voor het eerst een huidplooi meting doen, omdat ik heel nieuwsgierig ben hoe het verloop de komende maanden zal gaan. In mei gaan we drie weken op vakantie naar Bali en dat is mooi moment om naartoe te werken.
Wat is voor mij de sleutel tot succes is? Geduld en vertrouwen. Ik heb periodes dat ik er 100 procent voor kan gaan en momenten dat ik het even los wil en moet laten. Opvallend genoeg leer je gaande weg te vertrouwen op jezelf dat als je het even loslaat je het ook weer op zal pakken. Want één ding weet ik heel zeker ik wil me nooit meer zo voelen als op die foto op vakantie.
Nu 2,5 jaar verder ben ik ongeveer 15 kilo afgevallen, voel ik me topfit en sterk en daar ben ik best wel trots op! Wil je mijn fitmoments volgen? Dan ben ik op Instagram te vinden op fitmoments_ils.
De oude vakantiefoto’s
