Het succesverhaal van Emily

33 Jaar geleden werd ik geboren en noemde mijn ouders mij Emily. Mijn vader klaagt nog over de luiers die hij bij mij om moest doen. Ik was al een bollie en het viel niet mee die katoenen doeken om mijn bibs te krijgen.

Als kind was ik al een echte smulpaap. Ik kreeg niets anders of meer dan mijn slanke zus en zusje, maar ik denk dat ik toch altijd ging voor het grootste snoepje en misschien net iets meer appelmoes bij mijn prakkie nam. Dat maakte me een stevig kind, toch zat het me niet in de weg en kon ik prima meekomen met sporten.

Op 11 jarige leeftijd ging ik op kinderkookcursus en kookte en bakte ik regelmatig thuis voor de familie. Op mijn 15^de kreeg ik een bijbaantje in de keuken van een verzorgingstehuis. Zes jaar lang heb ik daar met plezier staan koken voor de bewoners en wist ik het zeker, ik wilde kok worden. Zo gezegd, zo gedaan. Na 4 jaar hotelschool was ik een echte horecakok. Een ontzettend ongezond leven hield ik er op na. Ik sportte niet, ontbeet iedere dag met slechte zoetigheid als chocoladepasta en hagelslag. Op het werk waren allerlei heerlijkheden binnen handbereik. Het avondeten hield ook vaak te wensen over en na het werk ging een biertje er wel in.

Al snel wist ik dat ik dit niet kon blijven doen tot mijn pensioen en aangezien ik graag met jongeren wilde werken maakte ik de overstap naar het onderwijs. Ik werd docent koken op een school voor moeilijk lerende jongeren. Na een half jaar kwam de omslag. Ik zag en zie zo veel te zware leerlingen, maar ook leerlingen die nog slank zijn maar zo slecht eten en drinken. Ik wilde een goed voorbeeld zijn en dat was ik niet met mijn 127 kg. Dus van de 1 op de andere dag besloot ik dat ik niet meer dik wilde zijn. Ik propte alle “ongezonde” lekkernijen die ik nog in huis had in een tas en gaf ze aan mijn zus. Ik jatte het eerste Sonja Bakker boekje bij mijn ouders uit huis en ging het DOEN! Want dat is wat het is, je moet het DOEN. Ik hield me exact aan het dieet, ging daarbij fanatiek baantjes zwemmen en zette een crosstrainer midden in de woonkamer.

Acht maanden later woog ik 42 kilo minder en voelde ik me een stuk gelukkiger. Het Sonja Bakker dieet trok ik inmiddels echt niet meer, dus ging ik op eigen houtje verder, wat resulteerde in 8 maanden lang hetzelfde gewicht. Dat motiveerde natuurlijk niet, dus ging ik op zoek naar een rigoureuzere methode. Het werd het Cambridge dieet. Met behulp van shakes, soepen en repen viel ik 10 kilo af, hartstikke fijn, maar het dieet is zo extreem dat het niet lang vol te houden is en kans op terugval groot. Ondertussen was ik een enthousiast deelnemer van allerlei groepslessen op de sportschool. Soms sportte ik wel 10 uur per week, maar echt slank was ik nog niet.

In de afgelopen jaren ben ik dan ook steeds zoekende naar een juiste balans. Vaak gaat het goed, maar soms ook wat minder. Eten is mijn leven en heel mijn sociale leven hangt samen met eten en drinken. Meerdere keren per week lunch of dineer ik in restaurants of thuis met vrienden, daar geniet ik van. Gelukkig hou ik niet van bergen vet vlees, hou ik juist van vis en groenten, maar ik hou ook van desserts en dan met name desserts met chocolade, karamel en noten. Balans vinden is dus essentieel. Ik geniet van de etentjes, maar prop me niet vol. Tussen de etentjes door eet ik eiwitrijk en koolhydraatarm. Ook al sta ik bijna heel de dag in de keuken met mijn leerlingen, ik snoep nooit iets. Ik neem al mijn eten van thuis mee. Mijn avondeten bestaat altijd uit veel groenten en vis, vlees of een vleesvervanger. Op deze manier zorg ik voor een juiste energiebalans. Daarnaast sport ik 4 a 5 keer per week, met als resultaat dat ik inmiddels 65 kg ben afgevallen en me beter voel dan ooit!

Wil je Emily’s proces volgen? Dat kan op instagram @zonderfratsen